حواشی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هنوز تمام نشده و همچنان ادامه دارد. این بار ماجرای تلفن های سرخود دونالد ترامپ به برخی رهبران دیگر کشورها، حسابی حاشیه ساز شده است. آقای ترامپ در یکی از اقدامات اخیر خود، مستقیما با رئیس جمهور تایوان گفتگو کرده. ایالات متحده و این کشور آسیایی، به خاطر چین بیش از ۴۰ سال است که با یکدیگر روابط دیپلماتیک ندارند.
چگونگی صحبت کردن روسای جمهور با یکدیگر، یکی از مسائلی است که در این زمینه مطرح می شود. آن ها تحت شدیدترین تدابیر امنیتی این کار را انجام می دهند و از خطوط امن استفاده می کنند. اما این کار مراحل و مقدماتی دارد که کمتر کسی با آن ها آشناست. ما در این مقاله قصد داریم این موضوع را برای شما تشریح کنیم و مسئله را روشن سازیم.
صحبت به صورت سلام کردن (سلام پوتین، من اوباما هستم)
«سلام، می توانم با رئیس جمهور صحبت کنم؟» مسلما این نوع حرف زدن، برای وجهه یک رهبر جهانی مناسب نیست و هیچ کس از آن خوشش نمی آید. این گونه مکالمات با تعارف های اولیه آغاز می شود و عوامل پشت صحنه زمینه های لازم را فراهم می آورند.
استفتان یِتس که زمانی به عنوان معاون مشاور امنیت ملی «دیک چنی» معاون اسبق رئیس جمهور آمریکا فعالیت داشته، در این رابطه می گوید: “هنگامی که یک رابطه پایدار میان دو کشور وجود داشته باشد، این کار بسیار راحت انجام می گیرد و کافی است تلفن را بردارید، با کشور مقصد تماس بگیرید و بگویید که رئیس من قصد دارد با رئیس شما صحبت کند.”
اگر دو کشور ارتباط سردتر و کمتری با یکدیگر داشته باشند، احتمالا اول سفیر درخواست صحبت را مطرح خواهد کرد. آن ها مجموعه ای از دستورهای پیشنهادی و علت برقراری تماس را بیان می کنند. اگر درخواست مورد پذیرش واقع شد، تیم ها پس از چک کردن برنامه ها، مقدمات کار را فراهم می کنند.
کمک برای حل و فصل موضوعات مختلف
رهبران جهان معمولا قبل از صحبت با یکدیگر، از جهات مختلف توجیه می شوند. در ایالات متحده، شورای امنیت ملی، مشاوران این شورا و مرکز سیاست خارجی، پرونده ای را در اختیار رئیس جمهور قرار می دهند.
اگر این تماس یک ارتباط ساده باشد، اطلاعات فراهم شده سطحی و پایه ای هستند. این که چه کسی تماس را آغاز کرده و چند توصیه برای صحبت ها، می تواند این اطلاعات را تشکیل دهد. ممکن است مسائل شخصی نیز جزء موضوعاتی باشند که در اختیار شخص اول کشور قرار می گیرند.
اگر ارتباط برقرار شده حساسیت بالایی داشته باشد، شورای امنیت پیشنهاد برگزاری یک نشست در این رابطه را می دهد.
آیا ما اکنون تنها هستیم؟
معمولا افراد زیادی مانند مترجم ها و مشاوران، به صحبت های دو رئیس جمهور گوش می دهند. حتی اگر آن ها به زبان دیگری مسلط باشند، ترجیح می دهند زبان مادری خود را برای مکالمه به کار بگیرند. «کوین هندزل» زبان شناس سابق کاخ سفید در این رابطه می گوید: “این کار به نوعی غرور ملی را می رساند. به علاوه، حرف زدن به زبان مادری باعث می شود که سوء تفاهم و یا کج فهمی پیش نیاید.”
تمام مترجمان کاخ سفید قبل از آن که برای برگردان صحبت های حساس دیپلماتیک مورد استفاده قرار بگیرند، مراحلی مانند مسائل امنیتی، بازرسی های مختلف و حتی امتحان با دستگاه دروغ سنج را می گذرانند.
آقای هندزل اضافه می کند: “هیچ فرد تازه کاری نمی تواند در سطح ریاست جمهوری فعالیت کند. کسی که می خواهد به این مرحله برسد، باید تجربه زیادی داشته باشد و سختی های زیادی را تحمل نماید. آن ها در این زمینه تخصص نیز دارند، زیرا به خوبی می دانند که دادن اطلاعات غلط می تواند چه عواقبی داشته باشد.”
شناسایی هویت واقعی افراد (من واقعا خود هیلاری کلینتون هستم)
مقایسه تماس های انتقالی که رئیس جمهور منتخب انجام می دهد، با ارتباطاتی که توسط رئیس دولت در دفتر بیضی شکل (دفتری در کاخ سفید) انجام می گیرد، کار درستی نیست. هنگامی که دونالد ترامپ با فرد دیگری تماس برقرار می کند، مکالمات در سطح امنیتی بسیار بالا انجام شده و به شدت مورد بررسی قرار می گیرند.
رئیس جمهور همانند هر ارتباط عادی دیگر، تلفن را برداشته و شروع به صحبت می کند، اما مراحل زیادی برای مطمئن شدن از صحت تماس انجام خواهد گرفت. گاهی اوقات این فرآیند می تواند بسیار سخت گیرانه باشد. قبلا چنین موردی برای هیلاری کلینتون پیش آمده بود و اپراتور باور نداشت که او واقعا وزیر امور خارجه آمریکاست.
با رئیس جمهورها هم شوخی می شود
تماس های همراه با شوخی میان رهبران جهان، بسیار نادر است اما قبلا شاهد چنین مواردی بوده ایم. دی ماه سال گذشته، یک مجری رادیو ادای رهبر جدایی طلبان کاتالونیا را درآورد و «ماریانو راخوی» نخست وزیر اسپانیا را به اشتباه انداخت. در سال ۲۰۰۳ نیز یک رادیوی آمریکایی هم هوگو چاوز رئیس جمهور ونزوئلا و هم فیدل کاسترو رهبر فقید کوبا را به اشتباه انداخت. ایوو مورالس رئیس جمهور بولیوی نیز چنین تماس هایی را تجربه کرده است.
خط ویژه ای که شبیه به خطوط دیگر نیست
مسکو و واشنگتن، از سامانه ویژه ای به نام «تلفن قرمز» برای برقرای ارتباطات استفاده می کنند. امنیت این سیستم بسیار بالاست و روسای جمهور آمریکا و روسیه می توانند توسط آن مستقیما با یکدیگر تماس بگیرند.
«تلفن قرمز» در واقع تلفن نیست و روش خاص خودش را دارد. این خط که برای فرستادن پیام و عکس استفاده می شده، بعد از بحران موشکی سال ۱۹۶۲ کوبا هنگامی که این کشور و ایالات متحده در آستانه آغاز جنگ هسته ای بودند، توسعه داده شد .
این خط یک کانال باز است و می تواند تماس های سریع را برقرار سازد. هنگامی که بحث موشک های هسته ای پیش بیاید، حتی دقایق و ثانیه ها هم اهمیت پیدا می کنند.
منبع: rooziato.com