اولین و مهمترین نکته برای یاری کردن دوستان گوش کردن فعالانه است. چیزی که معمولا به سادگی از کنار آن می گذریم. گوش کردن فعالانه یعنی تمرکز و توجه به افکار، صحبت ها و احساسات فرد، بطوری که بتوانیم از دیدگاه او به موضوع نگاه کنیم. در صورتی که ما به جای گوش کردن در این فکر باشیم که چه راه حلی به او پیشنهاد کنیم نمی توانیم شنونده خوبی باشیم و از طرف دیگر وقتی او هنوز فرصت فکر کردن به مشکل و بیان کامل احساساتش را پیدا نکرده نصیحت های ما هر چند هم که صادقانه باشد نمی تواند موثر واقع گردد.
شاید فکر کنید گوش کردن کاری انفعالی و بی اهمیت است. اما باید گفت که ما با گوش دادن صمیمانه با فرد مقابل ارتباط برقرار می کنیم. برای این منظور بهتر است مستقیما به او نگاه کنیم. در صورت لزوم از او توضیح بیشتری بخواهیم. گاهی گفته های او را خلاصه و به او منعکس کنیم تا هر دو مطمئن شویم که موضوع را درست فهمیده ایم و یا با پرسیدن سوال به او کمک کنیم تا به صحبت هایش بیشتر دقت نماید.
در صورتیکه او پیشنهادات ما را رد و یا بحث و جدل کند باید از خود بپرسیم آیا به دقت به او گوش کرده ایم و یا با گرفتن ژست نصیحت گر او را نادیده گرفته و یا بجای صحبت در مورد مشکل او به طرح مسائل خود پرداخته ایم.
نکته بعدی ایجاد فضایی است که در آن دوست ما بتواند احساسات خود اعم از ناراحتی، ناکامی، عصبانیت یا ناامیدی را ابراز کند. ما معمولا سعی می کنیم با اطمینان بخشی که همه چیز بهتر خواهد شد ابراز احساسات او را قطع کنیم و کاری کنیم او هر چه زود تر احساس بهتری داشته باشد. باید توجه کرد که افراد قبل از اینکه بدانند با احساساتشان چه کنند نیاز دارند که آن را کاملا ابراز نمایند. سوالاتی مثل ” وقتی آن اتفاق افتاد چه احساسی داشتی ؟ ” به آنها کمک می کند تا احساسات خود را در آن موقعیت لمس و بیان کنند.
مرحله دیگر فکر کردن درباره راه حلهای مختلف برای حل مشکل و بررسی دقیق آن است. هر چند کسی که به علت مواجهه با مشکلات دچار آشفتگی و پریشانی شده غالبا نمی تواند به راه حلهای مختلف بیاندیشد ولی واقعیت این است که برای رفع هر مساله می توان به شیوه های گوناگونی دست یافت که گاهی برخی از آنها با اهداف اصلی فرد در تعارض است. در هر صورت هر چه قدرت انتخاب بیشتری داشته باشیم احتمال رسیدن به راه حل صحیح بیشتر است.
آخرین نکته ای که باید توجه کرد این است که هر چند راه حلهای پیشنهادی ما ممکن است مفید و موثر باشد، اما مهم اینست که با شرایط فرد متناسب بوده و تصمیم گیرنده نهایی خود او باشد.
تا وقتی او خود انتخاب نکند و متعهد به اجرای این تصمیم نشود مشکل همچنان وجود خواهد داشت. گاهی ممکن است دوست ما پس از صحبت کردن احساس بهتری نداشته و همچنان ناراحت باشد. در این شرایط ما نمی توانیم با پذیرش و تایید احساساتش و انعکاس این موضوع او را کمک کنیم. گاهی نیز درگیر دوستی می شویم که توجه هدفمندی به مشکل خود نمی کند و تلاشی در جهت پیدا کردن راه حل ندارد و فقط با مراجعه مداوم به ما درباره مشکل واحدی صحبت می کند. در این موارد بهتر است او را برای مراجعه به مشاور تشویق کنیم.
منبع: تبیان
* شاه کلید تحکیم روابط زن و شوهر