وقتی در خواب ، خویشتن را نابینا می بینیم و احساس می کنیم کور شده ایم نشان آن است که چیزهائی را نمی خواهیم ببینیم. کاری می کنیم یا کاری قبلا انجام داده ایم که از دیدن بازتاب آن شرم داریم یا انتظار واقعه ای را می کشیم که مشاهده اش ما را می ترساند.
در مورد کوری دیگران نیز این نکته صادق است. شخصی که در خواب او را نابینا می بینیم سمبول یا جانشینی است از شخص یا طبقه ای از مردم که فکر می کنیم مصلحت نیست شاهد کارهای ما باشند. کسی که خودش را نابینا ببیند دلیل است که گمراه است و اگر یک چشم او نابینا بود نیم دین او تباه شده این هم می تواند درست باشد و تعریفی است از همان استدلال زیرا کسانی که واقعا مومن نیستند و به دین داری تظاهر می کنند نمی پسندند دیگران ازاین راز آگاه شوند لذا مردم را نابینا می بینند و چون از رسوائی خودشان شرم دارند خویشتن را کور مشاهده می کنند. نابینائی یک چشم گویای خوف و رجا است.